تأثیر یک دوره تمرین ترکیبی با غالب هوازی و مصرف مکمل کوآنزیم کیوتن(CoQ10) بر مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس

چکیده زمینه و هدف: مولتیپل اسکلروزیس (ام اس) یک بیماری خود ایمنی والتهابی سیستم عصبی مرکزی است که در آن غلاف میلین و اکسون سلول­های عصبی مغز و نخاع به وسیله سیستم ایمنی تخریب می­شود. تغییر غلظت سایتوکین­ها یکی از علایم فیزیولوژیکی این بیماری و فعالیت بدنی و ورزش یک روش غیردارویی مهم در حفظ هموستاز آن می­باشد. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین ترکیبی به همراه مصرف مکمل  Q10بر مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در مبتلایان به مولتیپل اسکلروزیس بود.   روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 28 بیمار ام اس (5ـ3=EDSS) با روش نمونه­گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به سه گروه تجربی (تمرین ترکیبی+ مکمل Q10، تمرین ترکیبی+ دارونما، مکمل Q10) و یک گروه کنترل(دارونما) تقسیم شدند که در هر گروه دو مرد و پنج زن حضور داشتند. دو گروه از سه گروه تجربی یک برنامه تمرین ترکیبی شامل دو جلسه تمرین استقامتی (با شدت 50 درصد حداکثر ضربان قلب در ابتدا و 60 درصد در آخر دوره) و یک جلسه تمرین مقاومتی (با شدت 50 درصد یک تکرار بیشینه در ابتدا و 60 درصد در انتهای دوره) در هفته را به مدت هشت هفته انجام دادند. مکمل Q10 به مقدار روزانه 200 میلی‌گرم تجویز شد. نمونه خون 24 ساعت قبل از اولین جلسه و همین‌طور 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و پس از 10 ساعت ناشتایی شبانه به منظور اندازه­گیری مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α جمع­آوری شد. داده­ها با استفاده از آزمون­های آماری شاپیرو ـ ویلک، آنالیز کواریانس، و تی همبسته در سطح معنی‌داری 05/0>p تجزیه و تحلیل شدند.   یافته‌ها: نتایج تحلیل کواریانس نشان داد بین داده­های مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α در هر سه گروه تجربی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی­دار وجود نداشت. همچنین، نتایج آزمون تی همبسته نیز نشان داد بین داده­های مقادیر سرمی IL-10 و TNF-α گروه­ها در پس آزمون نسبت به پیش آزمون تفاوت معنی­دار وجود نداشت (05/0p>).   نتیجه­گیری: تمرین ترکیبی همراه با مصرف مکمل کیوتن منجر به تغییر غلظت IL-10 و TNF-α در بیماران مبتلا به ام اس نمی­شود. بنابراین لازم است مدت و شدت این نوع تمرین‌ها و هم‌چنین دوز دارویی مورد استفاده تغییر یابد.